मैले उम्मेदवारी दिन हतार गरेको छैन

                                           

Add caption

 प्रदीपजङग पाण्डे
                                                        उपाध्यक्ष, नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघ

नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघका उपाध्यक्ष प्रदीपजंग पाण्डे एक सफल उद्यमी व्यवसायी हुन् । उनले नेपाली माटो र नेपाली जनतालाई प्रत्यक्ष रुपमा प्रयोग हुने व्यवसायहरु विगद लामो समयदेखि गर्दै आएका छन् । ‘आफु पनि बाँच र अरुलाई पनि बच्न देउँ’ भन्ने मुल भावना लिएर व्यवसायमा लागि परेका व्यक्ति हुन् पाण्डे । देशमा लगानीमैत्री वातावरण नहुदाँ सम्म लगानी वर्ष सम्पन्न हुन नसम्ने भन्दै आफ्नो प्रष्ट विचार सार्वजनिक गर्दै आएका पाण्डेको स्थायी घर नुवाकोटको गेर्खुटार हो । उनका बाबुले समेत औषधीको व्यवसाय गरेका कारण उनले पनि बाबुकै व्यवसायलाई अगाडि बढाउनु भएको छ । राजधानीमा ‘लोमस फर्मास्युटिकल्स’ उद्योग स्थापना गरेर आधिकारीक रुपमा व्यवसायमा लागेका पाण्डे एक कुशल र देशको सवै वित्तीय ऐन कानून संवत काम गर्नु पर्छ र त्यो बापत सरकारले पनि व्यवसायीलाई सहयोग पु¥याउनु पर्छ भन्ने उनका धारण रहेको छ ।
उनी हाल विभिन्न उद्योगीको संरक्षक समेत रहेका छन् । राजधानीको गोगवुमा बस्दै आएका पाण्डेलाई आसन्न  महासघको चुनावमा जिल्ला संघबाट केन्द्रीय अध्यक्षका लागि उम्मेदवारी दिनकालागि सर्वसम्वतबाट आग्रह गरेका छन् । महासंघमा  १७ वर्षदेखि आबद्ध पाण्डे ४ पटक केन्द्रीय सदस्य र २ पटक उपाध्यक्षको कार्यकालको जिम्मेवारी पुरा गरि सक्नु भएको छ । लोमस फर्मास्युटिकल्सका अध्यक्ष तथा प्रबन्ध निर्देशक रहेका पाण्डे यसअघि नेपाल औषधि उत्पादक संघको अध्यक्ष पदमा दुईपटक निविर्रोध निर्वाचित भएका थिए । जलविद्युत्, जडीबुटी, सिमेण्ट, क्लिङकर लगायत उद्योगसमेत सञ्चालन गरिरहेका पाण्डे सिटिजन्स बैंकका अध्यक्ष तथा शिखर इन्स्योरेन्सका निर्देशकसमेत हुन् । पाण्डेसँग महासंघको आगामी चुनाव र उनको उम्मेदवारी, नेपालको आर्थिक अबस्थाका सम्बन्धमा केन्द्रीत भई कमाण्डर पोष्टकालागि रोशन कार्कीले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंश  ः


महासंघको आसन्न निर्वाचनका लागि अध्यक्ष पदमा उम्मेदवारी घोषणा गर्नुभएको छ । किन यति सारो हतार गरेको ?
मैले अध्यक्ष पदमा उम्मेदवारी दिन हतार गरेको छैन् । किनकी महासंघले औपचारीक रुपमा उम्मेदवारीको मिति सार्वजनिक गरेपछि मैले उमेदावारी दिने या नदिने भन्ने विषयमा विचार गर्नु पर्छ । बाँकी कुरा यो चाही सत्य हो मलाई विभिन्न जिल्ला उद्योग वाणिज्य संघको वार्षिक साधारण सभाले सर्वसम्बतबाट निर्णय गरेर आसन्न निर्वाचनकालागि अध्यक्ष बन्न आग्रह गरेका छन् । म आम व्यवसायी साथीहरुको प्रतिनिधित्व गर्ने भएकाले जिल्ला संघको निर्णयलाई मैले स्वीकार मात्र गरेको हुँ । साथीहरुको निर्देशन र आग्रहमा मैले आगामी महासंघको नेतृत्व लिने मनस्थिती बनाएको छु । आधिकारीक रुपमा अध्यक्षको उम्मेदवारीचाँही मैले धोषणा गर्न बाँकी छ । चैतमा हुने निर्वाचनका लागि अहिल्यै उम्मेदवारी घोषणा गर्नु एक हिसाबले हतारिएको जस्तो देखिएला तर, त्यस्तो होइन । वास्तवमा मैले आफैले पत्रकार सम्मेलन गरेर अध्यक्ष पदका लागि उम्मेदवार घोषणा गरेको पनि होइन । नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघ संघीय संरचना भएको ठूलो संगठन हो । महासघसँग ७५ जिल्लामा ९३ उद्योग वाणिज्य संघ र ९० ओटा वस्तुगत संघ छन् । अहिले वस्तुगत संघ र जिल्ला संघका साधारण सभाहरू भइरहेका छन् । ती साधारण सभामा अतिथिका रूपमा बोलाएर साथीहरूले मलाई महासंघको अध्यक्ष पदमा उठ्न सुझाव दिइरहेका छन् । त्यसैले मैले अध्यक्षका लागि उठ्छु भनेको मात्र हँु । मलाई जिल्ला, एशोसिएट तथा वस्तुगत संघका साथीहरूले अध्यक्षका लागि सहयोग तथा समर्थन गर्ने बताउँदै आउनुभएको छ । यस्तो अवस्थामा उहाँहरूको सुझाव तथा आफ्नै योग्यतालाई पनि लत्याएर मौन बस्नु त भएन नि । नेपालगञ्ज, धनगढी, जनकपुर लगायत उवासंघका साधारण सभाले नै मलाई अध्यक्षका लागि समर्थन गर्ने निर्णय गरेका छन् ।

अध्यक्ष पदमा तपाईकै उम्मेदवारी किन ?
मैले अघि नै भने, म मेरो इच्छाले मात्रै अध्यक्ष पदमा उठ्छु भनेको हैन । उद्योगी व्यवसायी साथीहरूकै सुझाव अनुसार आफ्नो उम्मेदवारी दिने मनसाय बनाएको हुँ । अध्यक्ष पदका लागि को को आकाक्षी छन्, त्यो सरोकारको कुरा होइन । मैले म अध्यक्ष पदका लागि योग्य छु कि छैन र मलाई समग्र राष्ट्रले चाहन्छ कि चाहँदैन भन्ने विचार गर्ने हो । उद्योगी व्यवसायीहरू प्रदीपजंगलाई चाहँदैनन् भने म उम्मेदवारी पनि दिन्नँ । म व्यवसायी साथीहरुको हर निर्णय मान्ने मान्छे हुँ । बहुमत साथीहरुले अहिले अध्यक्षमा उम्मेदवारी नदिनु भनेर भन्नुहुन्छ भने म पुन ः त्याग गर्न सक्छु । किनकी कुनै संघ÷सस्था सञ्चालन गर्न एक जनाले सम्वभ छैन सवैको सहयोग आबश्यक पर्छ । त्यसैले साथीहरुले अहिले सम्म अध्यक्ष पदमा उठ्नु र महासंघलाई व्यवसायीको छाता संगठनका रुपमा सवैको सामु उम्भाउनु पर्छ भनेका कारणले मात्र मैले उम्मेदवारी दिने मनशाय गरेको हुँ । धेरैले ४÷५ वर्ष अघिदेखि नै अबको अध्यक्ष म भन्दै सार्वजनिक रूपमै वक्तव्य दिँदै पनि आएका होलान् । तर, त्यही कारण मैले उम्मेदवारी दिनुलाई आश्चर्य मान्न त भएन नि ? । मलाई पदको लोभ छैन । खाली जिल्ला, वस्तुगत तथा एशोसिएटका उद्योगी व्यवसायीको सुझाव अनुसार मात्रै उम्मेदवारी दिने तयारीमात्र गरेको हँु ।

तपाईको चुनावी एजेण्डाहरू के के हुन् ?
मैले मेरो चुनावी एजेण्डा यस्तो उस्तो भन्दै भाषणबाजी गरेर हिँड्ने मनसाय बनाएको छैन । म एक अर्थशास्त्रीको विद्यार्थी भएकाले म जहिले पनि राज्यको आर्थिक वृद्धि र जनताको आर्थिक वृद्धिकै विषयमा बढी केन्द्रीत हुने गर्दछु । देशको पैसा कसरी देशमै लगानी गर्ने भन्ने विषयमा सोच्ने गर्दछु । व्यवसायीको समस्या, पिडालाई कसरी समधान गर्ने र आरामका साथ व्यवसाय गर्ने भन्ने विषयमा केन्द्रीत हुनेले चुनाबी ऐजेन्डा नै बनाउनु पर्छ जस्तो लाग्दैन मलाई । स्वदेशमा उद्योगधन्धा स्थापना गर्नु पर्छ र त्यसलाई सरकारले सहयोग पु¥याउनु पर्छ । म पहिलेदेखि नै राष्ट्रिय अर्थतन्त्र बलियो हुनुपर्छ र उद्योगी व्यवसायीको संरक्षण तथा संवद्र्धन हुनुपर्छ भन्दै आएको छु । उद्योग व्यवसाय राम्रो हुनासाथ आर्थिक वृद्धिदर उच्च हुन्छ, जसको फाइदा सबैले पाउँछन् । मेरो मुख्य लक्ष्य भनेको आर्थिक वृद्धि गर्ने हो । यसले महासंघको गरिमालाई पनि बढाउँछ । महासंघमा उम्मेदवारी दिनेहरूमा एकथरि महासंघलाई केही योगदान दिने हुन्छन् भने अर्काथरि महासंघलाई प्रयोग गरी फाइदा लिने हुन्छन् । म दिने खालको मान्छे हुँ । ताकी महासंघलाई भजाएर आफ्नोमात्र हित चाहाने मान्छे होइन प्रदिपजंग पाण्डे । मैले सवैले बाच्न पाउनु पर्छ, आफु पनि बाँच अरुलाई पनि बचाँउ भन्ने नारा लिएर हिडेकोले महासंघबाट लिने हैन दिने भनेर जानु पर्छ । अनीमात्र व्यवसायीहरुको समस्यालाई समधान गर्न सकिन्छ । मलाई गत चुनावमा पनि वरिष्ठ उपाध्यक्षका लागि ‘अफर’ गरिएको हो । तर, मैले त्यतिबेला साथीहरूलाई दिएँ । यसर्थ, उद्योगी व्यवसायीबीचको एकता सधैं कायम हुनुपर्छ भन्ने मान्छे हुँ म । महासंघको अध्यक्ष पदमा उम्मेदवारी दिने व्यक्तिको व्यक्तिगत प्रोफाइलको पनि उत्तिकै महत्व छ । व्यक्तिले चलाएको उद्योग व्यवसाय कस्तो छ ? कतिको अनुभवी छ ? उसको सम्बन्ध तथा स्वभाव कस्तो छ ? यस्ता प्रश्न गर्नेहरूले मलाई समर्थन गर्नुहुन्छ जस्तो मलाई लाग्छ । म यसअघि नै नेपाल औषधि उत्पादक संघको अध्यक्ष पदमा दुईपटकसम्म निविर्रोध अध्यक्ष भइसकेको छु । मैले सञ्चालन गरेका उद्योगहरू सफल छन् । र, साथीहरूले पनि मलाई चाहेका छन् । यसर्थ, अध्यक्ष पदका लागि म योग्य छु जस्तो लाग्छ त्यसैले जिल्ला संघबाट मलाई अध्यक्षमा उम्मेदवारी दिन आग्रह गरेका हुन् । मेरो चुनावी ऐजेन्डा भन्ने छैन् सवै साथीहरुकै समस्या र आर्थिक वृद्धिदरमा जोड दिने छु ।

यो तपाईको व्यक्तिगत उम्मेदवारी हो कि प्यानल नै बनाएर जाँदै हुनुहुन्छ ?
आजभन्दा अगाडि के भए भनेर हेर्ने हैन् पुराना कुराबाट राम्रो कुरामात्र लिनु पर्छ नराम्रा कुरा हटाउनु पर्छ । अधिल्लो वर्ष गुट उपगुटमा चुनाव भयो । संघ÷सस्थामा समुह उपसमुह हुनु नराम्रो होइन् तर सो समुह उप समुह स्वस्थ हुनुपर्छ सवैको एउटै लक्ष्य व्यवसायीक हुनु पर्छ भन्ने हो । मलाई सवैको साथ चाहिन्छ । र लिन्छु पनि । म पुरानो कुरातर्फ जान चाहान्न । अहिले प्यानलनै बनाएर अघि बढ्नुपर्ने स्थिति आउला जस्तो मलाई लागेको छैन र मलाई त आगामी चुनावमा म सर्वसम्मत अध्यक्ष हुन्छु जस्तो लाग्छ । महासंघमा धेरै अघि विनोद चौधरी र पद्म ज्योतिको छुट्टाछुट्टै धार थियो । पछिल्लो प्रतिस्पर्धा भनेको चण्डिराज ढकाल र कुशकुमार जोशीको भयो । जब कि अहिले चण्डिराज जी  र कुशजी  एकै ठाउँमा उभिएका छन् । यस्तो एकताले महासंघलाई बलियो बनाउँछ । यसलाई निरन्तरता दिनुपर्छ भन्ने मेरो चाहाना हो । महासंघमा कुनै धार÷उपधार वा गुट÷उपगुट बनाएर अघि बढ्नु हुँदैन ।
 म विरोधी भावना राख्ने मान्छे होइन । मलाई जति जिम्मेवारी दिइयो, मैले त्यो सफलताका साथ निर्वाह गरेको छु । म अध्यक्ष सुरज वैद्यलगायत अहिलेका सबै पदाधिकारीलाई सम्मान नै गर्छु । मैले कहिल्यै अप्ठ्यारोमा पारेको छैन । महासंघको गरिमालाई उच्च राख्नु मेरो कर्तव्य नै हो । यसर्थ, मैले आफ्नो जिम्मेवारी पूर्णरूपले निर्वाह गरेको तथा कुनै विरोधी कार्य नगरेकाले अहिलेको कार्यसमितिले मलाई सहयोग नगर्ने कुरै भएन । अहिलेको कार्यसमितिमा मलाई सहयोग एवम् समर्थन गर्ने सदस्यको कुनै कमी छैन जस्तो लाग्छ ।

पूर्वअध्यक्षहरू आडमा चुनावमा उठ्न लाग्नुभएको भन्नेहरु पनि छनी नी त ?
मैले अधि नै भने नी, म सवै साथीहरुकै सहयोगमा अगाडि बढ्ने मान्छे हुँ । मलाई सवैको सहयोग आबश्यक पर्छ । मैले कहिल्यै पनि कसैलाई उपेक्षा गरेको छैन र गदिनँ पनि । यसकारण मेरो सम्बन्ध चण्डिराजसँग मात्रै होइन, सबै पूर्वअध्यक्षहरूसँग राम्रोे छ । अग्रजका सुझाव सुन्नुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता हो । सुझाव ठीक लागे कार्यान्वयन गर्ने र ठीक नलागे नगर्ने । सबैभन्दा ठूलो कुरा ‘रेस्पोन्स’ गर्ने हो । मन जिन्ने प्रयास गर्नुपर्छ । अब पूर्वअध्यक्षहरू कसको पक्षमा उभिनुभएको छ भन्ने उहाँहरूलाई नै थाहा होला । तर, मलाई लाग्छ, मेरो विपक्षमा चाहिँ हुनुहुन्न । अनि मैले पूर्वअध्यक्षको आडमा चुनावमा भाग लिन लागेको भने होइन । तर, उहाँहरूको सहयोग एवम् समर्थन मेरालागि सबैभन्दा महत्वपूर्ण हुन्छ । उनीहरु लगायत वर्तमान अध्यक्ष, उपाध्यक्ष सहति सवैको साथ मैले पाउछु भन्ने लाग्छ ।
अघिल्लो चुनावमा राजनीतिक दलहरूको भूमिका महत्वपूर्ण थियो भनिन्छ, यसपालि पनि त यस्तै हुने होला नि ?
नेपालको जुनसुकै क्षेत्रमा पनि राजनीतिक हस्तक्षेप छ । त्यही कारणले नै मुलुकको अर्थतन्त्र कमजोर बन्दै गएको हो । तर, म राजनीतिक दलको ठाडो हस्तक्षेप महासंघ चुनावमा हुनुहुँदैन भन्ने मान्यता राख्दछु । खासगरी जिल्लाका उवासंघमा राजनीतिक हस्तक्षेप बढी हुने देखिन्छ । त्यसको प्रभाव महासंघ चुनावमा पनि पर्ने नै भो नि । कस्ले कुन पदको नेतृत्व चाहाने हो त्यसभन्दा पहिला उ उद्योगी व्यवसायी त हुनै पर्छ । ताकी गैरव्यवसायी भएमा बढी राजनीतिक हस्तक्षप हुने गर्छ । व्यवसायीलाई राजनीतिनक गर्न फुर्सद हुनैन, तर गैर व्यवसायीलाई सधै फुर्सद हुने भएकाले राजनीतिक हस्तक्षेप भएको देख्नु भएको हो । त्यो गतल प्रकृया हो । अब त्यस्तो हस्तक्षेप व्यवसायी आफैले स्वीकार्नु हुदैन भन्ने मान्यता मेरो छ । राजनीतिको नाममा महासंघलाई नै बदनाम गराउने गरी उम्मेदवारी खडा गर्ने वा हराउने जिताउने खेल हुनुहुँदैन । जहाँसम्म मेरो कुरा छ, म कुनै पनि राजनीतिक दलसँग नजिक वा टाढा हुने मान्छे हैन । म जुनसुकै राजनीतिक दलले लिएका राम्रा एजेण्डाको समर्थन गर्छु । म कुनै पनि राजनीतिक दलको आडमा चुनाव लड्ने पक्षमा छैन् ।
अहिलेको कार्यसमिति पूर्णरूपमा असफल भएको आरोप छ नि ?
हेर्नुहोस, यसमा सवैको नजर फरक फरक हुने गर्दछन् । मैले सुरुदेखि भन्दै आएको छु आफुबाट र सस्थाबाट गर्न सक्ने विषयमा मात्र कुरा गरौ र काम सुरु गरौ भनेको हुँ । गर्न नै नसक्ने कुरालाई प्रचार गर्नु राम्रो हुदैन । हामीले भनेको त काम गरेर देखाउनु पर्छ । त्यसकालागि पहिलो भौतिक पुर्वाधार सरकारले तयार गरेपछि न हामीले लगानी गर्ने वातावरण बन्छ । पुर्वाधारनै नभएको ठाँउमा यो गर्छू त्यो गर्छु भन्नु हुदैन । अहिलेको कार्यसमिति वा महासंघ पूरै फेल भयो भन्नु सरासर गलत हो । यो कार्यसमितिले पनि कामै नगरेको त हैन नि । यो कार्यसमितिले के के कति काम ग¥यो ? सफल कि असफल ? भन्ने मूल्याङकन आम उद्योगी व्यवसायी र सरोकारवालाहरूले गर्ने हो । कहिले काहीँ हामी भक्तपुर जानु पर्ने भयो, तर भक्तपुर जान सिधै कोटेश्वर ननिस्की कलंकी हुदै गएमा त्यो गलत हुन्छ, किनकी भक्तपुर जान छोटो बाटोबाट सिधै कोटेश्वर निस्कीएर जानु पर्छ भन्ने भन्ने मान्छे हुँ म । जहाँ जान विचमा भएका अबरोध सहजरुपमा हटाउनु पर्छ अनीमात्र सहि गन्तव्यमा पुगीन्छ । सायद, महासंघमा पनि घुमेर गएको अबस्था होकी तपाईले भन्न खोज्नु भएको । नेतृत्वकर्ताले अन्यको सुझाव नलिँदा दुर्घटनामा पर्न सक्छ । महासंघमा पनि त्यस्तै भएको हो कि ? महासङघको आफ्नै गरिमा, क्षमता र कार्यक्षेत्र छ । यसमा आउने अधिकांश पदाधिकारी पनि सक्षम र सृजनशील हुन्छन् । तर, ‘टीम वर्क’ नहुँदा र व्यक्तिगत ‘इगो’ का कारण कहिलेकाहीँ सफल व्यक्तिको झुण्ड पनि असफल हुन सक्छ । महासंघमा त्यस्तै भएको हो कि ? यस्ता सबै प्रश्नको उत्तर खोज्ने र मूल्याङकन गर्ने काम सरोकारवालाहरूको हो । उहाँहरू असफल भएको ठान्नुहुन्छ भने त्यसलाई स्वीकार्नैपर्छ । तर, कसका कारण समूह असफल भयो ? असफल हुनुमा कसको भूमिका बढी छ ? र, बढी जिम्मेवार को ? भन्नेचाहिँ उहाँहरूले बुझ्न जरुरी छ । सबैलाई एउटै दृष्टिकोणले हेर्न मिल्दैन । परिणाम राम्रो निकाल्न काम बढी कुरा कम गर्नुपर्छ ।
तपाईहरूकै पालामा घोषणा गरिएको लगानी वर्ष असफल भयो, यही अवधिमा आर्थिक वृद्धिदर पनि खुम्चिएको छ, यस्तो अवस्थामा तपाईको नेतृत्वलाई कसरी विश्वास गर्न सकिन्छ ?
हो, लगानी वर्ष असफल भएकै हो । अनि हाम्रै पालामा आर्थिक वृद्धिदर पनि खुम्चिएकै हो । आर्थिक वृद्धिदर खुम्चने वा अर्थतन्त्र कमजोर हुनुका कारण त तत्कालीन मात्रै हुँदैनन् । तर, यसलाई हामीले स्वीकार्नुचाहिँ पर्छ । मैले त लगानी वर्ष मनाउनेभन्दा पनि मुलुकमा उद्योग व्यवसाय सञ्चालनको वातावरण बनाउनेतर्फ ध्यान दिऊँ भनेकै हो । पहिले भएका उद्योग व्यवसाय निर्वाध रूपमा सञ्चालन हुने वातावरण बनाऊँ । उद्योग बन्द हुने तथा व्यवसायी पलायन हुने वातावरणलाई न्यूनीकरण गर्ने कोशिश गरौं अनि मात्रै लगानी वर्ष घोषणा गरौं भनेकै हो । साँच्चै भन्ने हो भने विना तयारी र हतारिएर घोषणा गरेकै कारण लगानी वर्ष सफल हुन नसकेको हो । हामीले भएका उद्योग व्यवसायको प्रवद्र्धन तथा संरक्षण गर्न सक्यौं भनेमात्रै नयाँ लगानी भित्रने हो । कागजमा सीमित वैदेशिक लगानीका प्रस्ताव त सधैं आइरहन्छन् नि । वास्तविक लगानी पो आउनुपर्छ त । म लगानीको विरोधी हैन् । लगानी भित्रनु पर्छ र हामीहरुले पनि गर्नु पर्छ भन्ने व्यक्ति हुँ । किनकी लागानी भित्राउनकालागि पहिलो पुर्वाधार हुनु पर्छ । सुरक्षाको प्रत्याभुति व्यवसायीले पाउनु पर्छ ।
अहिले नेपालको चेम्बर आन्दोलन इतिहासकै कमजोर अवस्थामा रहेको ठानिन्छ, के कारणले यस्तो भएको हो ?
निजीक्षेत्रबीच नै एकमत हुन नसकेका कारण यस्तो भएको हो । तपाईले भनेजस्तो इतिहासकै कमजोर त भन्न नमिल्ला । तर, सत्य कुरा के हो भने अहिले चेम्बर आन्दोलन कमजोर भएको भने साँचो हो । खासगरी आन्दोलनलाई डो¥याउने पात्रहरूको कमजोरीका कारण यस्तो भएको हो । महासंघ जस्तो समग्र उद्योगी व्यवसायीको छाता संगठन कमजोर भएकै कारण चेम्बर आन्दोलन कमजोर भएको हो ।
छाता सगठनमा स्वच्छ छवि भएका व्यक्तिहरू आउनुपर्छ । नातावाद र कृपावादलाई अवलम्बन गर्न हुँदैन । आन्दोलनलाई नेतृत्व गर्ने व्यक्ति सर्वप्रिय हुनुपर्छ । उसले सबैको विचार सुन्नुपर्छ । भाषणबाजी छाडेर काममा लाग्नुपर्छ । निजीक्षेत्रबीच आपसी एकता तथा समन्वय जरुरी छ । कतिपय अवस्थामा हामीबीच एकता भएन भने एकातर्फ आममानिसको निजीक्षेत्रलाई हेर्ने नजर राम्रो हुँदैन, अर्कातर्फ हाम्रा एजेण्डाहरू पूरा हुन सक्दैनन् । यसर्थ, हामीबीचको सहकार्य र एकता ज्यादै महत्वपूर्ण हुन्छ । म कसैप्रति पनि प्रतिशोधको भावना राख्दिनँ । सम्पूर्ण निजीक्षेत्रलाई एकतामा बाँध्ने मेरो प्रयास पहिलेदेखि नै जारी छ । र, भविष्यमा पनि यसले निरन्तरता पाउँछ । मैले अघि नै भने यदि महासंघ अध्यक्षमा मेरो उम्मेदवारीले निजीक्षेत्रलाई फुटको संघारमा पु¥याउँछ वा असर गर्छ भने म उम्मेदवारी पनि दिन्न । किनकी म फुटको नेतृत्व हैन एकताको नेतृत्व गर्ने हो ।
महासंघमा गुट उपगुट रहेको अधिल्लो सभाहरुमा पनि देखियो, यस पटक पनि त्यो अबस्था नहोला भन्ने अबस्था छैन, अब भन्नुहोस् की महासंघ साञ्चिकै व्यवसायीको छाता संगठन हुने कहिले ?
मैले पहिलेदेखि उठाउदै आएको मुख्य विषय भनेकै गुट उपगुट बनाएर सस्थाको भविश्य नै हराउने काम गर्नु हुदैन भनेको हो । संघ÷सस्थामा स्वस्थ प्रतिप्रर्धा हुन राम्रो हो तर अहिले अस्वस्थ प्रतिप्रर्धा भएको छ । यसले सस्थालाई नोक्सान पु¥याउछ र पु¥याएको छ । म सवैको सहयोग र साथमा काम गर्ने मान्छे हुँ । सवैको मिलिमतोमा काम गर्दा सवै समस्या तत्काल समधान गर्न सकिन्छ । सस्थामा उद्योगी व्यवसायीको नेतृत्व भएमा त्यसको फाईदा व्यवसायीलाई पुग्छ । आफ्नो क्षेत्रमा कस्तो खालको समस्या रहेको छ त्यसबारे नेतृत्व लिनेले थाहा पाउनु पर्छ र के कस्तो समस्या हो त्यो समधान गरेको खण्डमा कुनै गुट उपगट बनाउनु पछैन् । गत वर्षमा याहाँले भने झै देखिएको हो तर अब अबस्था नआओस भन्ने चाहाँन्छु । किनकी अबको नेतृत्व निर्विरोध होस भनेर मैले अभियानै चलाएको छु अन्तमा निर्विरोध नभएपनि प्रजातान्त्रिक पद्धतिमा स्वस्थ प्रतिस्प्रर्धा हो । गुट उपगुट नहोस र राजनीतिक हस्तक्षेप महासंघमा नहोस भन्ने बारे हामी सचेत छौ ।
यहाँ त विभिन्न संघ÷सस्था र उद्योगमा संलग्न हुुनुुहुन्छ, के बहिर भने झै देशमा लगानीमैत्री वातावरण नभएकै हो ?
अहिले बहिर भने झै लगानीमैत्री वातावरण नभएको चाँँही होइन तर लगानी गर्ने वातावरण सरकारले बनाउन नसकेको चाही पक्का हो । मैले अर्थमन्त्रीहरुको भेटमा पटक–पटक भनेको हो देशमा शान्ति सुरक्षा, लगानीमैत्री वातावरण, भौतिक पुर्वधार जस्ता विषयमा सरकारले पहिलो ध्यान पु¥याउनु पर्छ भनेको हो तर अहिले सम्म त्यो कुनै सरकारले ध्यान नदिदा लगानीमैत्री वातावरण नभएको हो । जहाँ लगानी गर्नु पुर्व शान्ति सुरक्ष र आफ्नो लगानीको सुरक्षा खोज्ने भएकाले त्यसको प्रत्याभुति सरकारले दिनसक्नु पर्छ । यहाँ श्रम समस्या, उर्जासंकट र शान्ति सुरक्षामा पूर्णरुपमा सुधार भएको खण्डमा देशमा लगानी आउछ । यहाँ विदेशबाट उर्जा, पर्यटन र कृषिमा लगानी गर्नेहरुको चाहाना धेरै छ तर लगानीमैत्री वातावरण सरकारले तयार गरेर हामी जस्ता व्यवसायीलाई लगानी गर्नमा प्रत्साहान दिनु पर्छ ।
महासंघको भविश्य कस्तो देख्नु भएको छ यहाँले ?
यदि सहि व्यक्तिको नेतृत्वमा महासंघ सञ्चालन भएको खण्डमा महासंघको भविश्य उज्जवल छ । तर गैरव्यवसायीहरुको अधिनमा महासंघको नेतृत्व गयो भने सस्थाको नाममा राजनीतिक मात्र हुन्छ । सक्ने नसक्ने विषयमा व्यवसायी र सरकारलाई बताइन्छ तर हामीहरुको मुख्य काम कुनै काम गर्ने छु भनेर धोषणा गर्नुभन्दापनि कार्यान्वयन गरेर देखाउने समुह को । त्यसैले सक्नेमात्रको काम गर्छु भन्नु पर्छ र योजना बनाउनु पर्छ । राजनीतिक बढी हुन गयो र हस्तक्षेप भएका विभिन्न पार्टीहरुको भातृसंगठनको रुपमा महासंघहरुको स्थापना हुनबाट अब जोगाउनु पर्ने चुनौती छ । त्यस तर्फ सवैको ध्यान पुग्नु पनि जरुरत छ । यहाँ महासंघलाई महासंघ बनाउन व्यवसायीहरुको मुख्य भूमीका हुन्छ तर त्यसको संगसंगै पत्रकार, सरकार, अन्य पेशामा संलग्नहरुले पनि सहयोग गर्नु पर्छ । यदी गलतलाई गलत हो र राम्रो कामलाई राम्रो हो भनेर भनी दिएको खण्डमा महासंघको भविश्य राम्रो देखेको छु । पछिल्लो समयमा सरकारले कर छलीको आरोपमा विभिन्न व्यवसायीमाथी कारवाही गरी रहेको छ, 

व्यवसायीहरुले छानविन गर्न हुदैन भन्दै आन्दोलन समेत गरेका छन् , खास सरकारले के गर्नु पर्छ, कारवाही गर्नु ठिक हो या होइन ?
यहाँ तरिका कस्तो अपनाएको छ भन्ने हो । देशको आम्दानीको मुख्य स्रोत व्यवसायीनै हो । सरकारी वित्तीय ऐन अनुसार सवै व्यवसायीहरु करको दायरामा जानु पर्छ । कर पनि नलुकाई बुझाउनु पर्छ । तर यहाँ यहा सरकारले विभिन्न आरोपमा समेत छापा मार्ने गरेको छ । यदी कर नतिरेको खण्डमा कारवाही गर्नु पर्छ भनेर हामीले आवाज उठाउदै आएका छौ । गल्ती गर्नेलाई हामीहरुले पनि सहयोग गर्दैनौ । तर सही रुपमा आर्थिक वित्तीय ऐन अनुसार काम गरेको छ । सही समयमा कर बुझाएको छ भने उनीहरुलाई छानविन गर्नुको कुनै काम छैन । शंक्का लागेको खण्डमा अफिसमा बोलाएर सोधपुछ गरे हुन्छ । दलबल लगेर छापा मार्नुको औचित्य छैन् । यहाँ सरकारलाई प्रष्ट छ कस्ले कर छली गरेको छ भन्ने बारे । त्यसैले सरकारले कर संकलन गर्ने तर कर तिर्नेलाईनै कारवाही गर्ने हैन । साना लगानी र ठुला लगानीलाई एउटै रुपमा हुर्नुपनि हुदैन । साना लगानीलाई केही छुट दिनु पर्छ त्यसलाईनै ठूलो लगानीकर्ता बनाएको खण्डमा आफ्नो कम्पनीको सुरक्षाकालागि सरकारसंग माग गर्ने भएकाले स्वत ः उ करको दायरामा आउँछ, कर पनि तिर्छ । त्यस पछि पनि नआएको खण्डमा कारवाही हुनु पर्छ जस्तो लाग्छ । सरकारले पछिल्लो समयमा गरेको कार्य अलि दुखत छ । यसलाई परिवर्तन हुनु पर्छ ।

अन्तमा

यहाँ सवै क्षेत्रमा सुधार हुदै जानु पर्छ । महसंघमा पनि त्यो आबश्यक छ । सरकारले पनि व्यवसायीलाई बैरीको रुपमा हेर्नु हुदैन । महासंघको वार्षिक साधारण सभामा राजनीतिक दलहरुले हस्तक्षेप नगरी आफ्नो सस्थाको नेतृत्व आफ्नै विचार गरेर छान्न पाउने वातावरण बनाइदिनु पर्छ भन्न चाहान्छु । उर्जा संकट, श्रमीक समस्या र व्यवसायी समस्यालाई समधान गर्न सरकार र सम्बन्धित निकाय लाग्नु पर्छ । यसै वियषलाई मैले उठाएको छु ।